Valerio Zeno

Half Italiaans, half Amsterdams. Die cocktail leidt bij Valerio Zeno tot een nuchtere kijk op zijn verslaving aan fashion. Peroni spreekt de presentator/dj over zijn herinneringen aan Napoli en het unlocken van nieuwe bonuslevels in fashion.

Hoe zou jij je stijl omschrijven?
Het is bij mij streetwear of strak in pak. Afhankelijk van waar ik zin in heb. Ik draag nog steeds graag sneakers, bijvoorbeeld, maar ik ben mijn collectie aan het uitdunnen. Nu zit ik volgens mij rond de zestig paar.

 

Een stijlevolutie?
Vroeger vond ik het leuk om een pak met Nikes te mixen. Ik was zo gewend om sneakers te dragen dat ik me net een autoverkoper of hypotheekadviseur voelde als ik een keer nette schoenen aandeed. Maar die fase is wel voorbij. Misschien is dat wel zoals het werkt. Dat je nette kleding gaat proberen, maar het wel rustig opbouwt.

 

En nu ga je all-out?
Als je eenmaal gewend bent aan de nette versie van jezelf, dan wil je het ook goed doen. Nu probeer ik vol Italiaans te gaan. Pin, pochetje, bretels. Alleen een hoed sla ik over want dat staat mij niet.

 

Win je het van de Italiaanse fashionistos?
Sowieso niet. Ik deed opnames in Milaan tijdens de Fashion Week en dacht dat ik me wel prima kon kleden, maar daar heb ik een flinke draai om mijn oren gehad. Wat ik deed, was echt kinderspel vergeleken met de pro’s. Bij hen zit het in de genen. Alles klopt. Kleurcombinaties, prints, accessoires. Daar kijk je naar en dan denk je; hoe kom je erop?

 

Kom je vaak in Italië?
Met mijn ouders ging ik vroeger wel ieder jaar naar Napels, naar de familie van mijn vader. Mijn opa en oma hadden voor hun huis een viskraam aan de straat. Als ik over de Albert Cuypmarkt loop, waar ik om de hoek woon, en ik ruik de viskraam, moet ik daardoor nog altijd aan Italië denken.

Is je vader een typische Italiaan?
In hart en nieren, een kleine uitslover die trots is op alles wat uit Italië komt en lekker opvliegend. Als ik vroeger in Napels mijn vader druk met zijn vrienden zag praten, vroeg ik daarna; hadden jullie ruzie? Die zijn zo gepassioneerd daar, niet alleen de handgebaren, maar de hele lichaamstaal is over de top. Ik vind het leuk om te zien hoe dat Italiaanse in hem daar weer maximaal bovenkomt.

 

Voel jij je je zelf Italiaans?
Nee ik ben hier opgegroeid, dus ben wel echt meer een Hollander. Hoewel… iedereen denkt altijd dat ik rustig ben, maar ik kan ook heel opvliegerig zijn.

 

En je gevoel voor stijl?
Ik heb kleding altijd heel leuk gevonden en als ik in Italië ben, zie ik wel dat ik het niet van een vreemde heb. Maar het is niet per se Italiaans, m’n moeder was ook altijd al veel met kleding bezig. Vroeger keek ik veel naar Kanye en Pharrel. Nu vind ik dat niet zo spannend meer. Misschien ook omdat ik ouder word, dat ik minder naar anderen kijk.

 

Ook geen Italiaanse inspirators?
Nou op Instagram volg ik een Italiaanse miljonair (@Gianlucavacchi) die er wel echt heel goed uitziet, zelfs als ie alleen een klein wit zwembroekje aanheeft. Hij zit onder de tattoos, heeft een bril met blauwe glazen en zijn sikje zit heel fout met een elastiekje in een staartje maar het staat hem geweldig.
 

Zou je ooit je roots willen volgen en in Italië willen wonen?
Nederland blijf ik het beste land vinden om te wonen. Alles is hier zo goed geregeld, de infrastructuur, scholen, ziekenhuizen etc. Maar vorig jaar was ik met een vriend in Rome en hadden we via Airbnb een appartementje gehuurd. Dat was echt perfect. Zoiets zou ik wel leuk vinden, gewoon om er af en toe eens heen te gaan. Dus, mocht Gaston voor de deur staan, dan wordt het een appartementje in Rome.

Fotografie: Ilsoo van Dijk

Locatie: Hangar, Amsterdam

 

Meer Portraits